က်ြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္မက်ပါဘူး

ဘန္ေကာက္ တစ္ေန႔တာနဲ႔ စင္ကာပူ တစ္ေန႔တာဟာ ၾကာခ်ိန္ခ်င္းေတာ့ အတူတူပါပဲ။
ဘန္္ေကာက္က ပို..........မျမန္သလို ၊ စင္ကာပူက ပို..........မေႏွးပါဘူး။
တခ်ိဳ႕က အသက္၂၂ႏွစ္မွာ ဘြဲ႔ရၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝအာမခံခ်က္ရွိတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးရဖုိ႔
၅ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူေနရတယ္။
တခ်ိဳ႕က အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ CEOျဖစ္လာတယ္။ အသက္၅၀ေလာက္က်ေတာ့ အနိစၥေရာက္ေရာ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အသက္၅၀က်မွ CEOေနရာေရာက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အသက္၉၀ေလာက္ထိ ေနသြားရတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကမာၻေပၚကလူတစ္ဦးခ်င္းစီဟာ သူတို႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္Time Zoneကို အေျခခံျပီး အလုပ္လုပ္ ေနၾကတာပါ။
ဥပမာ- ကြ်န္ေတာ္အခု ဒီစာကိုေရးေနတဲ့အခ်ိန္က ေသာၾကာေန႔ ေန႔လယ္၁၁နာရီဝန္းက်င္
ကြ်န္ေတာ္ရံုးတက္ေနရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္က ရံုးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ၾကာသပေတးေန႔ ည၁၀နာရီဝန္းက်င္။
သူဘီယာေသာက္ရင္ ေသာက္ေနမွာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္ရင္ လူတခ်ိဳ႕က ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ေရွ႕ေရာက္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးခံစားရပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီဟာ သူတို႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ေျပးလမ္းအတိုင္း ေျပးေနၾကတာပါ။
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေျပးလမ္းခ်င္း မတူၾကဘူး။ ပိုအေရးၾကီးတာက တာထြက္ခ်ိန္ခ်င္းမတူၾကတာပဲ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ အျမင္အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရွ႕ကိုေရာက္ေနသည္ပဲျဖစ္ေစ ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့သည္ပဲ ျဖစ္ေစ အားက်စရာ/ မနာလိုစရာ/ အထင္ေသးစရာ မလုိပါဘူး။
သူ.......ဘယ္ေနရာကစျပီး တာထြက္တယ္ ဘယ္ေနရာမွာပန္းဝင္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔သိႏိုင္ၾကလို႔လား။
သူတို႔က သူတို႔Time Zoneကိုအေျခခံျပီး အလုပ္လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔Time Zoneကို အေျခခံျပီး အလုပ္လုပ္တယ္။
အေရးၾကီးတာက ကိုယ့္အတိုင္းအဆနဲ႔ကိုယ္ ပံုမွန္ၾကိဳးစားေနဖို႔ပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ပန္းတိုင္ေရာက္ပါ လိမ့္မယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္ေအးေအးထားပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကိဳေရာက္မေနဘူး။
ဒီလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာက္က်မေနဘူး။ အခ်ိန္မွန္ေလး၊ အခ်ိန္မီေလးေရာက္မွာပါ။

Read-မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႔ စကားကို အမွိဳက္ေတာင္းထဲပစ္လုိက္ပါ

Credit ; Original writer